Turniej Młodych Fizyków – to konkurs o dość nietypowych zasadach. Zadania konkursowe ogłaszane są pod koniec lata i są to zadania w których przedstawione zagadnienie lub zjawisko trzeba zbadać i zrozumieć. Ponieważ zagadnień jest sporo i wymagają one nie tylko samodzielnej pracy ale i kreatywności, w konkursie startują pięcioosobowe drużyny. W czasie przygotowań można korzystać z każdej pomocy jaką uda się znaleźć. Zadanie nie muszą być rozwiązywane i analizowane samodzielnie, bo nie jest to konkurs sprawdzający wiedzę, lecz to co w fizyce jest najistotniejsze – zrozumienie.

Pierwszym etapem konkursu jest ocena sprawozdań opisujących propozycje rozwiązań. Na tym etapie prace ocenia komisja kwalifikując najlepsze zespoły do spotkań eliminacyjnych. Aby móc się zakwalifikować, trzeba przedstawić rozwiązania co najmniej 10 zadań.

Prawdziwą rozgrywką turniejową, są spotkania eliminacyjne w czasie których każda drużyna po dwa razy referuje zadanie, dyskutuje z innym zespołem prowadząc rzeczową krytykę przedstawionego przez nich rozwiązania lub, jako recenzent – oceniać zarówno wystąpienie jak i dyskusje. Za każda z tych ról, komisja złożona z fizyków – przyznaje punkty, które po podsumowaniu, określają zwycięzcę. Zarówno drużyna która zajęła pierwsze, jak i drugie miejsce, awansuje i jedzie na turniej ogólnopolski. W tym roku eliminacje odbyły się w Warszawie i we Wrocławiu. Ci którzy wygrają konkurs krajowy mają okazję zmierzyć się z drużynami z innych krajów na turnieju międzynarodowym, który w tym roku rozegra się w Singapurze.

W trakcie turnieju nie pokazuje się doświadczeń, lecz przedstawia się sprawozdania z tego co zostało zrobione i jak rozumiemy obserwowane zjawiska. Tu nie ma mowy o „laniu wody” – na prezentację przeznaczone jest zaledwie kilkanaście minut. Podobnie ograniczony jest czas na dyskusję. Dlatego należy skupić się na tym co jest ważne – jakie warunki doświadczenia kontrolujemy, jak bardzo wnikliwie badaliśmy wybrane zjawisko. Mile widziany jest model teoretyczny, i choć nie są to problemy które można rozwiązać analitycznie nawet na poziomie studiów wyższych, to można posiłkować się na przykład modelowaniem komputerowym. Tu wszystkie chwyty są dozwolone, choć wybór metody też jest brany pod uwagę przez komisję przy ocenie.