Ten film – to opowieść dla twardzieli, ale opowieść o wielkości i cudowności macierzyństwa kobiecy bunt odrzucenia – zaczynający się na pierwszych krokach schodów prowadzących do świątyni bólu, prowadzący do spokoju spełnienia siebie w uczuciach dziecka. I do ostatecznego odrzucenia jedynego prawdziwego mężczyzny. Tarantino była kobietą

Co jest większe: Tragedia wrażliwego człowieka, czy wielkosć Szatana bawiącego się kosztem ludzi - ale i ku tych ludzi uciesze? Upadek umysłu który stracił cel, czy triumf zła ostatecznego? Odmówienie czynienia dobra czy żal z popełnionego błędu? I czy Jeszua był tylko czy aż człowiekiem? Nie odopowiedzi, ale właśnie pytania były warte ksiązki, a ekranizacja Vladimira Bortko jej dorównuje.

Zaczęło się od tego, że przyszły przypadkowy scenarzysta Chciał zapytać: "Gulczas, a jak myślisz to poruszasz ustami?" ale już na początku zdania został pierdolnięty z bańki za używanie niezrozumiałych, a więc zapewne i obrażliwych słów. Skutkiem powstałego w ten sposób urazu jest wyżej wymieniona polska superprodukcja filmowa.

Douglass Addams wielkim pisarzem był. W swojej książce 'Autostopem przez galaktykę' pokazał świat tak zwariowany, istoty o tak pokreconej psychice podchodzące do przygody jaką jest życie - na takim luzie, że czytelnik zastanawia się czy nie większym wariactwem jest to co nas na codzień otacza i sposób w jaki fascynujemy się naszymi problemami. Z tego genialnego obrazy reżyser wybrał tylko te kawałki które zrozumiał - proste gagi jakie Addams powtykał ku usiesze czytelników z niższej półki. Szkoda, bo Douglass Addams wielkim pisarzem był...