Początki koła wiązały się z I Liceum Ogólnokształcącym we Wrocławiu, gdzie zaczęliśmy się spotykać a soboty, i na bieżąco snuliśmy plany na przyszłość. Pamiętam, że na pierwsze spotkanie przyszło kilkunastu uczniów, usiedli w ławkach wyjęli zeszyty i zrobiło się cicho. Ja po prostu zbaraniałem, a potem krok po kroku próbowałem przekonać nasze przyszłe kółko, do pracy projektowej, przy której mogą samodzielnie, lub w kilkuosobowych zespołach, pracować nad różnego rodzaju konstrukcjami. W pierwszym zamyśle, jako dyżurne projekty mieliśmy różne przydatne gadżety do pracowni fizycznej. Takie które mogłyby ubarwić lekcję i zrobić z fizyki – coś wyjątkowego. Przynajmniej - od czasu do czasu. Pojawiały się też pomysły uczniowskie które rozwijaliśmy demonstrując po drodze ciekawe problemy fizyczne. Przykładami takich projektów był tor powietrzny – własnej konstrukcji a także robot, którego układ napędowy trzeba było skonstruować, i to bez żadnych planów na starcie. A potem wymyślić jak można by go programować. Od początku próbowaliśmy się prezentować na różnych konferencjach na których byliśmy zauważeni. Zauważani co prawda różnie – ale przynajmniej – zawsze.

Ukoronowaniem naszych działań, był wyjazd na międzynarodową edycję festiwalu Science on Stage. I całkiem udanie udało się nam zaprezentować. Wróciliśmy z nagrodą nie mogąc uwierzyć jak to się stało. To był niesamowity zastrzyk energii, która pozwoliła :opuścić lokalne minimum” i dotrzeć tu gdzie jesteśmy obecnie – w nowej siedzibie V L.O. Szkole nie tylko goszczącej w nowoczesnym budynku, ale także nowocześnie wyposażonej we wszystko co nauczyciel fizyki mógłby potrzebować. Pierwszych kilka zajęć – to był przegląd tego co mamy. Przypominało to rozpakowywanie prezentów na święta. I cieszyliśmy się jak dzieci rozszyfrowując – do czego to może służyć – bez zaglądania do instrukcji. I powiem, że w paru przypadkach – było ciężko.

Spotykamy się w każdą sobotę i mamy dostęp do pracowni fizycznej między 9 a 14 i możemy pracować nad własnymi projektami. Dość bogatym źródłem pomysłów na ciekawą pracę badawczą – są zadania Turnieju Młodych Fizyków do którego staramy się przygotowywać drużynę.

Obecnie pracujemy także nad kilkoma projektami z elektroniki – po powrocie z Warsztatów Fizycznych, kilka osób chce kontynuować przygodę z radiotechniką i konstruuje odbiornik radiowy. Widocznie to, że ktoś powiedział – że to stosunkowo trudne zadanie – potraktowały jako wyzwanie. I w sumie bardzo dobrze. Drugi zespół konstruuje stroboskop. Zaczynają od podstawowego, ale w planach jest kolorowy sterowany komputerowo. Trzeba też już pomyśleć o tym co pokażemy na polskiej edycji Sciene on Stage – organizowanej przez Uniwersytet Poznański konferencji „Nauki przyrodnicze na scenie”. Jesteśmy dobrej myśli, bo stroboskop zapowiada się obiecująco i jak się nim będziemy bawić – to jakiś ciekawy efekt się po prostu pojawi. W końcu na tym polega praca badawcza. Na ciągłym patrzeniu na „a co się stanie jeśli…” I na sprawianiu owego stawania się.